Tadeusz Rittner (1873-1921), pisał dramaty, powieści, opowiadania i felietony, uprawiał krytykę teatralną. Najwartościowszą częścią jego dorobku literackiego są dramaty, które przez cały wiek XX należały do żelaznego repertuaru polskich scen. Mimo zmieniających się ustrojów politycznych i realiów społecznych, pozostawały one wciąż atrakcyjne ze względu na ponadczasową problematykę moralną, wnikliwość obserwacji psychologicznej i doskonałą konstrukcję postaci scenicznych. Językiem ojczystym Rittnera był polski, ale znał też znakomicie niemiecki, zwłaszcza że od jedenastego roku życia mieszkał w Wiedniu. Kilkanaście dramatów, które wyszły spod jego pióra, miały przeważnie dwie wersje językowe. Niektóre pisał najpierw po polsku, niektóre po niemiecku. Najwybitniejsze dzieła dramatopisarza utrzymane są w poetyce naturalistyczno-psychologicznej. Trzy najbardziej znane i najwybitniejsze z nich przypominamy w obecnym wyborze.
Egzemplarze powystawowe - mogą zawierać zbite rogi, rozdarcia, przybrudzenia, rysy.