Shakespeare od młodych lat interesował się starożytnością; poświęcił jej siedem tragedii. Mitologię i dzieje antycznej Grecji uczynił podglebiem Troilusa i Kresydy, Peryklesa i Tymona Ateńczyka. Historia starożytnego Rzymu stanowi kanwę Juliusza Cezara, Antoniusza i Kleopatrę, Koriolana i Tytusa Andronikusa. Niniejsza dwutomowa edycja prezentuje tragedie rzymskie (jak tu umownie je nazywamy) w nowym przekładzie Antoniego Libery, który wcześniej ogłosił w PIW przekład kompletu tragedii Sofoklesa (2018) i wyboru dramatów Racine a (2019).
Tragedie rzymskie oparte są w znacznej mierze na Żywotach sławnych mężów Plutarcha, które Shakespeare czytał w angielskim przekładzie Thomasa Northa. Juliusz Cezar i Antoniusz i Kleopatra dotyczą czasów schyłku republiki (44-30 p.n.e.), Koriolan - jej początków (507?493 p.n.e.), a Tytus Andronikus - schyłku cesarstwa (o czasie nieokreślonym).
Antoni Libera wypracowując lekcję przekładu dzieł Shakespeare a, wykorzystuje swoje doświadczenie jako reżysera i tworzy ją z myślą przede wszystkim o aktorach i środowisku teatralnym. Za cel stawia sobie klarowność, płynność i wyrazistą rytmikę (unikanie przerzutni), czasem za cenę uproszczenia wyszukanej metaforyki lub rezygnacji z barkowej sztukaterii. Mówi się tego Shakespeare a, jakby był napisany po polsku, a nie choćby i najwierniej odtworzony w polszczyźnie.