Czwarta w dorobku australijskiej pisarki - wzruszająca powieść psychologiczna.
Książka nawiązuje do wydarzeń, które miały miejsce w Australii między 1900 a 1972 rokiem, kiedy to państwo odbierało Aborygenom dzieci o jaśniejszym zabarwieniu skóry, a następnie oddawało je na wychowanie białym rodzinom zastępczym.
Powieść o przyjaźni, lojalności, poświęceniu i sztuce wybaczania.
Nicholas, angielski antropolog, wraz z żoną, wielbicielką Szekspira, przybywa do Australii Zachodniej, aby pisać pracę o rdzennych mieszkańcach kontynentu, do których jako prawdziwy Brytyjczyk odczuwa pogardę. Kiedy na świat przychodzi ich córka Perdita, rodzice właściwie nie zajmują się jej wychowaniem. Zostawiają ją samą sobie, a wkrótce przyjmują do domu w charakterze gosposi odebraną biologicznym rodzicom młodą Aborygenkę, Mary. Żyjąca na granicy rzeczywistości i fantazji Perdita zaprzyjaźnia się z głuchoniemym chłopcem z sąsiedztwa, a Mary darzy miłością i traktuje jak starszą siostrę. W czasie świąt Bożego Narodzenia dochodzi do tragedii.