Czy zdarzyło wam się czuć i myśleć podobnie, choć nigdy nie odważyliście się wyrazić tego na głos? Takie odczucia i myśli są całkiem naturalne, a jednak nauczyliśmy się je ukrywać z obawy przed oceną i krytyką. Wpojono nam, że są niewłaściwe. W dodatku bezlitosny umysł nieustannie wypatruje naszych rodzicielskich wpadek i słabości. Niewidzialny cenzor w głowie wciąż powtarza: ?O nie, tego nie mów , ?Dobry rodzic nigdy by tak nie pomyślał . Wszelkie błędy urastają w naszych oczach do niewyobrażalnych rozmiarów, a każde nieodpowiednie zachowanie dziecka postrzegamy jako swoją rodzicielską porażkę. Nic więc dziwnego, że większość rodziców próbuje ukrywać powyższe reakcje i uczucia przed innymi, a nawet nie przyznaje się do nich przed sobą.